Waar komen de studenten terecht? Anne Hofhuis!
Als art director (Design Academy) was ik altijd bezig met beeld. Op een dag wilde ik me niet langer laten beperken door marketingdoelstellingen. Scenarioschrijven zag ik als een mogelijke manier om mijn fantasie en de kracht van beeld nog beter uit te buiten. Het was een spontane ingeving. Ik wist veel minder van film dan mijn klasgenoten en ben tamelijk onnozel aan de opleiding begonnen.
Vanaf dag één ervoer ik een enorme vrijheid en een ongekende ruimte. Tegelijkertijd leerde ik de regels van de kunst. Script Academy nam niet alleen het vak uiterst serieus, maar ook mijn ambitie. Niets was onmogelijk. Die hoopvolle boodschap heb ik goed in mijn oren geknoopt. Net als alles wat de vele bevlogen professionals/docenten met ons wilden delen. Ik breng die kennis iedere dag in de praktijk.
De enige aspecten aan het vak die ik lastig vind, zijn het soms eindeloze herschrijven en het feit dat je als scenarist maar beperkt invloed hebt op de uiteindelijke film. Volstrekt logisch, maar niet altijd makkelijk.
Scenarist zijn brengt een voorrecht met zich mee. Ieder verhaal, in welke arena dan ook, vergt een diepgaand onderzoek naar de motieven van je personages. Zo ontdek je nieuwe werelden, bijzondere karakters en onverwachte drijfveren en kun je je blikveld enorm verruimen.
Eind 2012 kreeg ik mijn diploma. Messias, mijn derde One Night Stand gaat in 2016 in productie. In 2013 ging Op Zee in première en in 2015 Wildflowers. De kinderserie Alleen op de Wereld (Kerst 2016) schreef ik samen met Mieke de Jong en Myranda Jongeling. Voor Baldr Film schreef ik het scenario voor de documentaire Roze Wolk over postnatale depressie. Ik werk voor Pupkin Film aan twee televisieseries en in opdracht van andere producenten met diverse regisseurs aan nieuwe plannen voor speelfilms.
De openingssequentie van Wildflowers (nog te zien op NPO) is een illustratie van mijn streven. De sequentie werd door regisseur Alieke van Saarloos bijna letterlijk zo gefilmd en gemonteerd als ik hem schreef. Een visueel krachtige introductie van arena en personages, die je direct de film inzuigt.
WILDFLOWERS
1 INT. KAPSCHUUR/PARKEERPLAATS – AVOND / INT. DEEL/KEUKEN – OCHTEND MONTAGESEQUENTIE
Een ritmische, zintuiglijke compositie van details van de wekelijkse line dance-avond. Afgewisseld met flarden van de start van weer een nieuwe dag op de boerderij.
1.A Schuifel – schuifel – stap – stap – en draai. Cowboylaarzen over de houten planken. Rijen cowboylaarzen met hier en daar een gymschoen of Zweedse muil. En weer naar de andere kant. Samen in de kapschuur, eensgezind en synchroon. In de pas, op de maat. Van het vriendelijke, maar ook melancholieke ‘Jolene’ van Dolly Parton.
1.B VERVALLEN
1.C Wolken adem en stofstro in het grauwe ochtendlicht dat door benauwde raampjes gluurt. Reeksen zwart-witte ruggen, zacht loeiend, gelaten wachtend voor de melkput. Het ratelen van de compressor, rammelen van de kettingen. ‘Muziek’ van een melkveebedrijf.
1.D De vette, glanzende boter gaat de pan in. De eieren sissen, stollen, worden spiegeleieren. Vrouwenhanden leggen boterhammen in lange, nette rijen en besmeren ze met boter. Plakken kaas, klodders jam.
Juke haalt de onpraktisch wijde mouw van haar blauwzijden ochtendjas uit de jam. Ze stopt de punt in haar mond en zuigt hem schoon. Ze rolt de mouwen op.
1.Cvv Schoongeboende spenen verzwolgen door zuigers, die zich hechten aan volle uiers. Zuigen, pompen, zuigen. Tralies en hekken. Het voer ruist in de trog. In ruil voor melk, die suist door de slangen. De enorme handen van boer Tjeerd (51) klemmen een stalen haak om de heupen van een ‘schopper’.
1.Dvv 4 Bekers, 4 borden, 4 messen. Klats op tafel, in het gelid, op de maat, van ‘Jolene’. Juke en Tjeerd zijn een geoliede machine. Ze zingt de woorden van ‘Jolene’ mee.
De melk kookt sissend over. Juke tilt snel de steelpan van het vuur.
1.Avv Bij de line dance in de kapschuur dansen Juke en Tjeerd. Zij is mooi, maar op een bijna argeloze manier. Hij is vooral groot, traag en aandoenlijk.
Juke voelt Tjeerds cowboylaarzen op haar hakken trappen. Hij heeft verkeerd gedraaid. En nog eens. Zijn lange lijf laat zich niet zo snel besturen. Een grijns op zijn gebeeldhouwde kop. Ze glimlacht en neemt hem bij de hand. En verder gaat het weer.
Maar als hij de kans krijgt sluipt Tjeerd weg naar de bar. Daar hangen meer mannen van hetzelfde slag. Ze begroeten hem grinnikend.
Juke danst in de rij. Ze draait en draait. Moeiteloos, sierlijker dan de anderen. De franje van haar gilet golft met haar bewegingen mee. Tjeerd volgt haar met zijn blik, de andere barhangers ook. Juke gaat helemaal op in haar dans. Vrij als een vlinder.
Anne Hofhuis
